પરોઢિયે પંખી જાગીને

 પરોઢિયે પંખી જાગીને

ગાતાં મીઠાં તારાં ગાન;

પરોઢિયે મંદિર-મસ્જિદમાં

ધરતાં લોકો તારું ધ્યાન.

તું ધરતીમાં, તું છે નભમાં,

સાગર મંહી વસે છે તું;

ચાંદા-સૂરજમાંયે તું છે,

ફુલો મહીં હસે છે તું.

હરતાં-ફરતાં કે નીંદરમાં

રાતે-દિવસે, સાંજ-સવાર;

તારો અમને સાથ સદાયે,

તું છે સૌનો રક્ષણહાર.

દેવ, બનાવી દુનિયા છે તેં,

તારો છે સૌને આધાર;

તું છે સૌનો, સૌ તારાં છે,

નમીએ તુજને વારંવાર !

ઝીણાભાઈ દેસાઈ ‘સ્નેહરશ્મિ’”

[posts--tag:Gujarati Poem--18]